YİNE EVE DÖNÜŞ

10 Mart 2017 Cuma

Sevgili Günlük,

Çatlama işte, biraz bekle. Söz, her şeyi sana anlatacağım ama önce şu yol şaşkınlığını üstümden atmam lazım. Dünyanın öbür ucundan gelmeye halâ alışamadım. Bu işe bir çözüm bulmam gerekiyor. Ya dönüşlere alışacağım ya da dönmeyeceğ… Yok ya… Buraya dönmemek diye bir şey yok !..

Geçen şubattan bu yana geçen bir yıl içinde Buenos Aires’te fiyatların nasıl olup da dolar bazında ikiye-üçe katlandığını, suyun çoğu zaman biradan daha pahalı olduğunu, pahalılık nedeniyle dünya tangocularının oraya artık eskisi kadar gitmediklerini, zaten oradaki maestroların her dakika bütün ülkelerdeki festivallere koşa koşa gittikleri için o uzun yollara düşmeye gerek görmediklerini, Türkiye’nin içinde bulunduğu riskli ülke olma durumunun tangomuzu ne kadar baltaladığını, tek başına dolaşmanın bana göre bir şey olmadığını, Canning’de milonga organize etme çabalarımın aylar sonra olumlu sonuç vermesinin beni nasıl mutlu ettiğini, ben yolda yürürken korna çalan arabadan sarkan oralı bir abinin “hola milonguero” diye selam vermesini falan, her şeyi anlatacağım.

Şöyle bir düşündüm de şimdi bunları sana anlatmış oldum değil mi.. O halde bu geceyi de özetlersem uykuya geçebilirim, değil mi ? Tamam, işte bu gece:

Güzeldi. Hoşbuldum. Neredeyse her zamanki gibi stüdyo dansçılarının hiç biri yoktu, sadece tangocular vardı. Gecenin saat ikisine kadar güzel güzel danslar edildi ve evlerimize döndük. Bu kadar.

İyi geceler dostum,

Güralp

Tansiyon Abi köşesi: Abicim bir aylık uyku düzen bozukluğu, tuzlu pizzalar falan gibi şeyleri bahane edip kendini hatırlatmadığın için teşekkür ederim. Hemen normal sağlıklı yaşam koşullarıma geri dönüyorum. Saygılarımla.